Ey seyyar! Ayin, bir günese bir de halka bakan yüzü vardir. Ayin günese bakan yüzü tamdir. Ne artar, ne eksilir.
Dünyada insanlara bakan yüzü ise ayni kalmaz. Kalinlasir, büyür, dolunay olur, küçülür kaybolur.”
“Oysa ay, dünya gibi gökte duran yuvarlak bir küredir. Verdigi isik günesin isigidir. Ayin kendinde büyüme küçülme yoktur.
Büyüyüp küçülme isigindadir. Bize bakan yüzünün eksik görülmesi günese bakan yüzünün tamamligina zarar vermez.”
“Insanoglu kendisini ay gibi düsünmelidir. Çünkü insanoglunun da iki yüzü vardir. Hakk’a bakan yüzü ve halka bakan yüzü.
Insanin Hakk’a bakan yüzü ayin günese bakan yüzü gibi olmalidir. Ne isigi, ne parlakligi noksan olsun; ne büyüsün, ne küçülsün.
Kalb-i selim, marifet, muhabbet ve ask-i ilâhi ile azamet-i ilâhiyyede sabit kalsin.”