Biz evladımızın yanına başka bir şehre gitmiştik  biz arabanın
içindeydik yolda elinde karton kolilerle yürüyen, sakallı temiz yüzlü 
bir kardeş gördük o an içimize ılık bir şey aktı, aynı anda oda bizi fark etti
 biz dedik ki olsa olsa bu
 derviş sofi kardeşimizdir.
Birkaç gün sonra çarşıya gittik çarşıda Semerkant temsilciliğin uğradık
evladımıza kitap alacaktık,bir baktık ki bizim   temiz yüzlü derviş kardeşimiz orada
işte bu kapı böylesi güzel bir yol Ümmeti   Muhammedi   buluştursun Yaradan Mevlam himmetleriyle inşaAllah.

Siz yazınca hatrımıza geldi.
İntisab ettiğim ilk zamanlardaydı. Bağlı olduğumuzda yaşadığımız sevinci ve heyecanı, dinlediğimiz sohbetleri arkadaşlarımıza aktarıyor, onların da bu güzelliklerden istifade etmeleri için davet ediyorduk. Bir seferinde aracımıza bindik Eyyüp Sultan Hazretlerini ziyarete gittik. Namaz kıldık, yine muhabbet devam ediyor, konuşturuyorlar bizi Sadatlar. Dedik ki, sofi daha önce hiç görmediği başka bir sofi kardeşini yüzlerce kişinin arasından tanır, sohbette dinlemiştik o zaman. Dediler hadi o zaman, camiden yüzlerce insan çıkıyor, göster hangisi sofi. Dedik eyvah, şimdi ne olacak, ya tanıyamazsak, ya mahcub olursak. Himmet dedik içimizden. Öyle bakıyorduk ki kalbimizi birine hemen kaynadı, görünce gidip sarılası gelir ya insanın, aynı öyle oldu. Dedim bakarmısınız, selam verdim, buyrun dedi. Dedim yanlış anlamayın acaba siz sofimisiniz, dedi elhamdülillah. Dergaha gidiyorum hatmeye, buyrun birlikte gidelim dedi. Sadatlar sofisini mahcub eder mi, etmez tabi ki. Arkadaşların sesi kesildi, şaşkın haldeydiler. Hep sorular soruyorlardı, acabaları vardı, artık mutmain olmuşlardı. Elhamdülillah Sadatlar bizi vesile kıldı, vakti gelmiş olan kardeşlerimiz de sofi oldular.
Rabbim bizleri bu kapıdan ayırmasın, bu kapıya layık eylesin.